Sydney, Australië, februari 2011

Vrijdag 11 Februari 2011

Vandaag waren we al op tijd wakker. We vliegen vandaag vanaf Schiphol naar onze Jos in Sydney, waar hij al 6 maanden rondhangt om zijn eindstage van zijn studie (moleculaire research en bio informatica) te doen bij het Woolcock instituut van de Universiteit van Sydney. We zijn Thijs en ik, Bert. Yvonne blijft deze keer bij de honden thuis, ze heeft wel vakantie, maar wilde niet mee (jammer genoeg). Om kwart voor 6 was ik al wakker, Yvonne was er uiteraard al uit, de nachtuil die zij is. Ik heb me echter nog ff omgedraaid, om nog even door te kunnen soezen. Half zeven vond ik vroeg genoeg, de wekker stond zelfs op 7 uur.

Nou, eruit dus, laatste spullen bij elkaar gooien in de ordelijk door Yvonne ingerichte koffer, een nieuwe appelgroene. Die van Thijs was al klaar, ook gedaan door mijn schat.

Half 8 toch echt vertrekken, we moeten uiterlijk om 10 uur op Schiphol zijn om niet te laat te komen en zo. Dus alles in de auto en een vette kus, en omhelzing. Tranen bij Yvonne, dus ook bij mij, even terug uit de auto “wij komen terug hoor!!”. Toch wel moeilijk…

Sjips, voor het Terbrechtse plein bij Rotterdam vet in een langzame file. Daar zou je bijna buikpijn van krijgen. WE MOETEN ER OP TIJD ZIJN!! Maar uiteindelijk reed het weer door en hadden we een oponthoud van ongeveer 30 minuten gehad. Nog voor 10 uur waren we op P3, lang parkeren. We staan op rij 322, wat een eind van de ingang. Het is droog echter, dus niet zo erg. Met de koffers naar de ingang en bushalte om vandaar naar de vertrekhal te rijden. Geen grote drukte in de bus, zitten, lekker…

In de vertrekhal moesten we nog aardig zoeken naar Cathay Pacific, onze airline, moest bij nummer 24 zijn, geloof ik, niet in hal 2 dus, maar in hal 3, halverwege. Mazzel dat we op tijd waren, want er stond nagenoeg niemand.  Aangezien we eergisteren al ingecheckt waren tot Hong Kong en gisteren van Hong Kong tot Sydney hoefden we alleen de bagage in te leveren, te droppen, en de dame in kwestie printte voor ons ook nog de officiële boardingpassen uit. Aardig.

Daarna langs de douane en de taxfree zone in. Wat motten we daar? Op naar de gate, en daar in de buurt maar wat te eten zoeken.. Weer een lange wandeling, naar G7, en voor de lange gang bij een barretje een grote koffie en een gevulde koek gekocht voor beide. Eerst dat op zien te krijgen, dan verder…

Bij de gate was het ook nog rustig. Er werd nog geboard voor een vlucht naar Chicago. Dus konden wij in de luie stoeltjes vlak voor het raam neerploffen, er was nagenoeg nog niemand voor onze vlucht.

Wachten, dus, alweer. het vliegtuig voor de US vertrok uiteindelijk en de mensen voor Hong Kong kwamen er langzaam aan. En toen kwam onze Cathay Pacific luchtreus, een echte jumbojet (Boeing 747-400). En konden we eindelijk langs de security check – de body scanner, de bagage x-ray en de fouillering. Niet slecht, weer zo ongeveer als eersten. Dus weer vooraan mogen gaan zitten, voor we de jumbo in mochten, weer wachten…

Na weer een dik uur konden we echt gaan boarden, eerst de 1st Class, Business Class, gehandicapten en mensen met kinderen, dan wij.. Op naar de stoelen 31 A en B. Dat was lekker vooraan! Niet slecht en deels bij een raam, dus toch, ondanks de melding in seatsguru.com.

Na niet zo lang konden we eindelijk opstijgen, en deden we dat ook. Soepeltjes, wel motorengeruis, maar alles acceptabel. Op naar Jos!

In het vliegtuig: vriendelijke stewardessen, plenty te eten en drinken, en veel films en spelletjes, en vlucht info op de personal entertainment sets achter op de stoelen voor je. Ook niet al te kleine stoelen, redelijk comfortabel, ondanks Economy class.

Na 3,5 film, lunch, ontbijt, veel drinken (geen alcohol voor ons ivm jet lag) en een keer van dag naar nacht zien worden om 6.05 lokale tijd en een vlucht over Duitsland, Polen, Rusland, Kazachstan en verder geland in Honkong, waar het wat heiig is, wel jammer. Uitstappen bij Gate 61, op naar Gate 64, redelijk dichtbij. Weer errug op tijd. Blijkbaar gingen de meeste medepassagiers naar elders, of HK zelf. Weer rustig, nog 1 uur 50 te wachten. Ook wat rond gekeken dus, in de taxfree zone. Aardige winkeltjes, maar onduidelijk of dingen voordelig zijn, rare bedragen te zien, HK ponden of zoiets. Laat maar, al zagen we wel mensen kijken naar imitatie i-Phones tegen lage Europrijzen (Samsung, 190 eu). Rondje afgemaakt, wat gefotografeerd, weer wachten, tot we het vliegtuig, een Airbus A330-300 in mogen. Eerst weer een security check, spullen door de x-ray, hangmatige nacontrole, erg vluchtig, is dat secuur??? Deze keer stoelen 67A en C, naast elkaar ver achterin het vliegtuig, niet zoals in de jumbo boven de vleugel, maar a la..

Weer fillempies en spelletjes na de take-off. En eten en drinken uiteraard, meer dan genoeg. Alle eten overigens min of meer chinees, Cathay Pacific eigen natuurlijk als HK’s eigen airline. We raken toch vermoeid, ik startte Terminator 2 op om verder te kijken (1e stuk in de Boeing 747-400, nu in de Airbus 330-300), maar heb al gauw minder dan de helft ervan gezien. Oogjes dicht, sluimeren.

Halverwege begint het zere konten gevoel. Logisch, al ruim 15 uur aan het reizen, waarvan net iets minder in een vliegtuig. Een vergelijking schiet me te binnen: alsof je gewoon met auto en caravan al meer als een dag aan het rijden bent. Dus: beetje geradbraakt. Doorvliegen!!

Uiteindelijk zien we dat we boven Australië komen, onze eindbestemming! Gebeurt ten westen van Darwin! we zien de kuststrook, aardig grillig. Maar we moeten nog 3,5 uur. En weer zien we het van dag naar nacht worden. Rond 8 uur lokale tijd is het hier gewoon donker!

Pfft! Exact om 21:00 uur geland in een een beetje regenachtig Sydney! We zijn er, schiet een warm gevoel door de borstkas. Dadelijk Jos in de armen sluiten, onze verloren zoon! Eerst echter door de douane, we krijgen onze stempel van goedkeuring – duurde helaas wat lang, nagenoeg als laatste uit het vliegtuig.. En vervolgens koffer pakken en nogmaals door de douane – anything to declair? Zie mijn ingevulde papiertje: medicijnen – for personal usage! Loop maar door via gang 1 à no problemo, no worries à nogmaals de vraag: idem.. Ga maar door, geen scanner, niks. Ook ok, dus. Op naar Jos, die ons al had gesmsd en bij de espressobar zou zitten. Hij wachtte ons echter al op – omhelzing, kussen! Al blijft hij als een echte Jos, cool!

Ff bijpraten, op naar de treinen – gelijk een 8 dagenkaart kopen, een MyMulti 1 zone, op zondag met de free bus vanaf central station terug naar het vliegveld. Kosten? iets meer dag 40 dollar, geloof ik.

Jos had overigens ook nog een prepaid SIMkaart gekocht voor me, met internet – handig met bellen onderling, internet, en de GPS. Nog afrekenen overigens…

Dus op naar de treinen – die komen er met regelmaat, op naar Kings Cross. Het is zaterdag avond, we komen behorlijk wat uitgaanders, jeugd, tegen, netjes opgedoft. Moeten allemaal naar hetzelfde eindpunt als wij. Leuke stek gekozen, maar het valt mee.. redelijk druk op de straat, Darlinghurst Road, uitgaanders – as usual, hier en daar een zwerver, gewoon doorlopen.. We zitten toch redelijk dicht bij het station.

Eva’s Backpackers. Kamer 11 is voor ons gereserveerd. We krijgen 2 sleutels van de nachtportier, morgen ff betalen, moet mijn passpoort ff achterlaten tot dat morgen gebeurd is. No worries…

Een aardige kamer, 1e verdieping, en een net hostel aldus Jos. Koffers dadelijk open maken en slapen. Het is toch donker, dusss. Morgen 10 uur afgesproken met Jos. Truste!! En Jos reist verder naar zijn bedje…

(Overigens: wel op 12 februari, op zaterdag aangekomen)

Zondag 13 februari 2011.

Kwart voor 6 wakker, normale tijd, eigenlijk.. Nog maar even blijven liggen, maar er toch redelijk op tijd uit, een half uur voor de wekker, die om 8 uur zou aflopen. Even ons opmaken, hè, scheren, douchen, etc. Om 9 uur naar beneden, alvast betalen – via de VISA – paspoort terug, en eens wat gaan rondkijken in de omgeving. Linksom de deur uit, Orwell Street uitgelopen, komen we bij Darlinghurst Road. Daar blijkt een plantsoen te zijn, met wat winkels en een politiebureau, Kings Cross Police Station. Ook een leuke fontein en een cafe, waar aardig wat mensen op het terras zaten te ontbijten, het Fountain Cafe. Wij dus ook maar… Sandwich en een long black voor Bert en thee voor Thijs. Jos geSMSd, dat we hier zitten. Effe bijkomen…

Jos kwam iets na 10, als afgesproken. We gaan op pad, afspraak: naar de Harbour Bridge, Opera house, city center en de Royal Botanic Gardens, even de highlights van Sydney bekijken. Dus eerst Darlinghurst Road verder afgelopen. Aan de rechterkant is het KC railway station. We gaan met de trein, een paar haltes maar, naar city centre. Vandaar toont Jos ons een onnavolgbare route dwars door winkelstraten, overdekte winkelgalerijen, etc. Volgens mij gaan we via Market Street en Hyde park naar St Mary’s Cathedral. De grootste kerk in Australië. Daar is nu de zondagsmis bezig, maar we kunnen er wel ff in kijken. Stil, rustig, niet fotograferen (binnen). Snel weer naar buiten. Achter de kathedraal door The Domain in, om richting Mrs. Macqueries point te lopen, via de NSW Art Gallery (of zoiets), waar we op ons gemakkie nog wat oude en nieuwetijdse kunst hebben bekeken en vastgelegd voor nop. Druk dat het er is. Zie je in NL bijna niet.. Dan het Point.. Vandaar heb je een mooi uitzicht op de Harbour Bridge en het Opera House. Foto’s! Filmen! Tevens een fotograafje ons laten fotograferen voor beide. 5 dollar, voor deze keer… Foto’s op onze SD laten zetten, geen afdruk…

Dan verder lopen, langs de Open Air Cinema naar de Royal Botanic Gardens. Erg mooi, ook het uitzicht – zee, botanische tuinen met erg veel inheemse boom soorten, en daarachter de skyline van Sydney met zijn grote gebouwen. Imposant!

We lopen door naar het Opera House.. Ook groot! Het ligt tegen de Botanic Gardens aan, dus van het een in het ander. Eerst ff een stukje naar boven gelopen, voor we door het hek gaan, zodat we een beter uitzicht op het geheel konden krijgen, inclusief het enorme cruiseschip, dat aan de kade ligt.

Daarna naar beneden, door het hek en een rondje om het operahouse heen gelopen. Mooi hoor! En je ziet ook nog eens al die ferry boten, speedboten, zeilschepen en jachten langs komen. Gaaf! Uiteraard tevens nog steeds uitzicht op de Harbour Bridge, waar je met regelmaat ploegjes met mensen overheen ziet lopen. Lijkt ons ook wel een aardige ervaring, maar het kost 200 dollar de man, en da’s wel een beetje te veel van het goede, hè.

 We lopen verder langs de barretjes en eettentjes langs het water naar Circular Quay, waar de ferry’s afmeren. Van daar naar het centrum gelopen, George Street, Bond Street, etc. Nog even blijven plakken in het grote luxe Apple center met zijn glazen gevel en zelfs glazen trap treden. Doe maar duur… Verder ook nog een enorme bookstore in geweest, maar niet te lang, want da’s niets voor Thijs – nog Engelse boeken ook, hè… En na een bezoekje aan een fotozaak – ff kijken – Jos begint ook gek van een echte spiegelreflex te worden – naar Darling Harbour, kijken naar waar de monorail langs komt. De restanten van Chinees nieuwjaar gezien en vastgelegd en de capriolen van een Canadese artiest op een 3 meter hoge eenwieler, jonglerend met grote messen gezien en gefilmd. Toen iets verder gelopen en er maar voor gekozen om te gaan eten. Er was een groot centrum met diverse eettentjes van Kentucky Fried Chicken, via een ijscoboer, een chinees, een mexicaan, een Sushi bar een pizzaboer en een indiaans tentje tot een kebap-boer, een zogenaamd food court. Bij de laatste een kebap-combo genomen, een kebap rol, frietjes en een fles cola, coke.

Vol en voldaan zijn we daarna naar Eva’s terug gegaan. Daar namen we weer afscheid van Jos voor die avond; morgen om 10 uur weer op pad. Vanwege de jetlag lag Thijs om 8 uur al weer te pitten. Nog wat gechat met Yvonne via de telefoon en via de wifi van Eva’s. Ik heb ’s avonds nog foto’s genomen vanaf het dakterras. Prima uitzicht. Morgen Thijs ook laten zien!

Tenslotte nog even de foto’s en video’s van de camera’s overgetankt naar de laptop, en de foto’s op de laptop nog even recht gezet. Alleen vandaag de geotagger op de telefoon vergeten aan te zetten, jammer.. En ook het eerste stuk vakantieverhaal geschreven.

Half elf de oogjes gesloten, tot..

maandag 14 februari 2011.

10 uur eerder Valentijn dan thuis. Dus rond 12-en nog even wakker ( 🙂 ) en gauw nog even Yvonne’s kaart geopend. Wat lief!!! Zeg niet dat ik je niet mis, maar ik ben weer zo terug!! xxxx

Om 6 uur waren we weer wakker. Jetlag? Geen idee, volgens mij voor mij al weer mijn normale ritme, voor Thijs echter niet, en die was dan ook al eerder wakker, geen idee hoe laat hoor..

Pas rond half negen er uit; Thijs heeft dan al met Yvonne gechat; nog 2 SMSjes gewisseld met haar; daarna douchen, om daarna weer op pad te gaan voor een ontbijtje. Simpel: weer naar het Fountain cafe, waar de sandwiches wel lekker zijn, en ook de koffie (long black) en de thee – english breakfast. Jos geSMSd: same place.. Hij was er sneller dan dat wij ons eten op hadden, no worries… Daarna weer op pad. Doel: de stranden, dus op naar Bondi Junction en verder van daar met de bus. Tot aan Hastings Parade, vlak bij de Bondi Golf Club. Vandaar te voet naar het zuiden, de East Sydney Beach Walk. Bondi Beach eerst, dan Tamarama Beach, Bronte Beach, langs het Waverley Cemetary – wat is er mooier dan begraven te zijn langs de oceaan, hè – , de kunstmatige (?) inham bij Clovelly Road, waar we wat gedronken hebben en Gordon Bay – waar Jos gedoken heeft – naar Cogee Beach. Een leuke wandeling, weer veel vastgelegd op digitale media.

Van hier met de bus terug naar Bondi Junction. En van daar te voet, via de Westfield aldaar naar 50 Edgecliff Road, Jos zijn thuisbasis. Er waren welgeteld 4 studenten te vinden, de rest moet aan het werk zijn geweest, het is per slot van rekening maandag! Jos heeft ons meteen maar een kleine rondleiding gegeven, en zijn kamer getoond, en in zijn kamer de films van de sky dive, die hij met nog enkele medestagiairs gemaakt had, net voor wij in Aussi aankwamen. Leuk hoor!

Nou, van daar samen richting Kings Cross, waar wij uitstappen uit de trein en Jos blijft zitten, om te gaan werken aan zijn kweekjes. Morgen gaan Thijs en ik alleen op pad, Jos wil en moet doorwerken, en zal zich wellicht later op de dag nog melden.

Bij Eva’s ben ik maar gelijk weer gaan douchen. We zijn gepekeld en verbrand, vandaar dat een spoelbeurt wonderen kan doen. Overigens niet zonder zonnebrandmiddel en mijn petje :-)… En ook Thijs en Jos zijn verbrand, niet te vergeten!!

Thijs was weer in slaap gesukkeld, terwijl ik de foto’s en video’s weer over tankte. Heb hem om kwart over zes maar weer gewekt. We moeten nog eten. Dus op naar een eettent op Darlinghurst Road. Het werd een pizza boer deze keer. 3 slices voor 10 dollar en een flesje cola (coke again). Lopend hebben we het spul opgegeten. Ik wilde eigenljk vanavond nog naar Darling Harbour ivm een vuurwerk daar na zonsondergang, maar Thijs wilde liever terug. De pizza was verkeerd gevallen, en hij wilde weer… je raad het al… slapen. Onder invloed van een Jetlag, en niet zo’n kleintje ook!

Maar ja… kan ik tenminste het verhaal verder schrijven, hè.. Wellicht valt er nog wat fireworks te zien vanaf het dakterras, met statief… Zullen we zien. Morgen met Thijs de route van gisteren dunnetjes overdoen, en naar Paddy’s Market en China Town.

Nu eerst eens kijken of er vuurwerk komt, en op zoek naar een betere plaats voor te internetten, want de wifi doet het belabberd op de kamer. (Gisteren avond behoorlijk lang met Yvonne gechat.., wellicht vandaag weer???)

dinsdag 15 februari 2011.

Na ons ontbijtje en drankje bij het Fountain cafe, wat een beetje onze vaste stek begint te worden, gaan Thijs en ik zelf op pad, omdat Jos zijn kweekjes op het lab moet verzorgen (Was er vannacht om 4 uur nog, volgens Yvonne via de chat). De route: dezelfde als op zondag, alleen wat rustiger aan (Jos heeft echt veel laten zien op die eerste dag..)

Eerst met de trein/metro naar Central Station en van daar te voet naar St-Mary’s Cathedral dwars door de ondergrondse winkelgallerij. Deze keer geen mis in de kerk, dus even bezichtigen. Wel 3 keer zo groot als onze grote kerk, alleen daarvan is de grote toren volgens mij groter. Dan via The Domain en de Royal Botanic Gardens naar het Opera House. Nog even een enorm cruiseschip uit Japan onder de Harbour Bridge door zien varen, en dan via Circular Quay langs een andere afgemeerde cruiser, de Europa, onder de Harbour Bridge door. Zag je de bruglopers goed.. Dan doorlopen, om ergens in de stad weer uit te komen (bij York Street, dachten eerst The Rocks, maar dat was dus niet het geval). Komen nog een “kunstwerk” tegen, van een door een rotsblok geplette auto. Op de plaat gezet natuurlijk…

Op naar Darling Harbour, om daar een ijsje te eten en te drinken, zijn we wel aan toe.. De GPS moet ons wel even helpen, al valt het hem niet mee met al die hoge gebouwen. Toch een aardige wandeling, zeker met mijn pijnlijke kuitspieren van de wandeling gisteren, maar ja.. Dus een ijsje genomen waar we zondag gegeten hebben, Deens ijs, van Andersen, en een Coke van de Mac.

Inmiddels belt Jos, dat hij kan komen. Uiteraard gezellig, dus kom maar. Helaas de verkeerde positie doorgegeven, Circular Quay ipv Darling Harbour. Na een uur en een kwartier was hij bij ons. Eerst ook ff eten gekocht, om daarna met ons naar Paddy’s Market te lopen door Chinatown. Interessant, erg veel food courts gezien, 4, da’s nogal wat, want die bevatten net als bij Darling Harbour een enorme hoeveelheid eettentjes. Paddy’s op de begane grond was niet open, jammer, da’s juist het toeristengedeelte, dus ff op de 1e, 2e en 3e verdieping gekeken, maar da’s niks voor jongens, dus terug. Op naar Hyde Park, om ff uit te rusten op een bankje, maar eerst even een oorlogsmonument (1e WO en andere missies), genaamd Anzac War Memorial, bekeken. Ziet er pico uit, wordt volgens Jos zelfs bewaakt in de nachtelijke uren tegen vernieling en zo. Dan het bankje, een eindje verder dan de skateboarders en de fiets-artiesten. Gewoon ff uitgerust, uit de zon.

Dan terug naar Kings Cross, te voet voor de afwisseling, maar we zijn er zo. Nog een foldertje gehaald van Budget car lease voor Hunter Valley tegen het end van de week, en dan aan het begin van Darlinghurst Road de Coles in, een supermarkt. Ziet er vrij normaal uit. Beetje brede gangen, geen wagentjes gezien, alleen mandjes, en vrij weinig publiek. Verkeerde tijd misschien? We kopen er drinken voor morgen, wanneer we naar Tarronga Zoo willen. Ook wat muffins ingeslagen. Afrekenen bij de kassa’s is eigenlijk lachen. Eigenlijk een kudde van pc’s naast elkaar, waar je je spullen aan de eerste de beste caissiere kunt geven. Ik zie ze hier al met wagentjes vol staan; gaat echt niet lukken… Zie de foto. Overigens moet je er netjes blijven wachten voor de kassa’s, tot er een caissière Next please roept..

Darlinghurst Road in, terug naar het Fountain Cafe, wat drinken. Ik een biertje, de jongens een milkshake. Ik krijg dus 2 biertjes, schijnt er gewoon te zijn, 2 flesjes, dus doorzuipen. Ik was dan wel dorstig, maar zo.. Ach ja. Bij het betalen gelijk de meeste cash op weten te maken – deed Jos voor me; ik heb nog steeds problemen met Euro muntjes, dus Aussie munten waag ik me maar niet aan, haha.

Onze wegen splitsen zich weer: Jos terug naar het lab, werken aan zijn kweekjes, en wij naar Eva’s. Morgen afgesproken bij Circular Quay, de echte… rond 11 uur..

Bij Eva’s eerst gedoucht, en dan de foto’s en films overtanken naar de laptop. Ik voel me moe, Thijs ook. Dus.. even de ogen dicht. Kwart over 8 weer wakker en Thijs gewekt. We moeten nog iets eten. Gauw een quarterpounder van de Mac gekocht en opgepeuzeld. Thijs is weer onder zeil gegaan, terwijl ik ons verhaal even uittik. Dadelijk eens kijken of ik het weer op Dropbox kan zetten voor Yvonne…

Daarna zal het 10 uur zijn, 22 uur, en zal ik ook plat gaan, en hopelijk redelijk lang kunnen slapen.

Woensdag 16 februari 2011.

 Goedemorgen, het is inmiddels kwart over 7. Lekker geslapen, al was het wel broeierig warm. Thijs is ook al wakker, maar beweegt nog niet echt, haha. Dadelijk ff kijken of Dropbox lukt. Gisteren was de verbinding veel te slecht. We zullen zien..

Dropbox gelukt dus, Yvonne zag meteen binnenkomende foto’s, wel leuk. Vervolgens nog ff gechat. Hoorde dat pa Van Geel zich wat begaaid had, door ondersteboven van de trap te vallen. Niet zo mooi, maar volgens Yvonne heeft hij een bijzonder grote beschermengel, waardoor het bij een lichte hersenschudding en een enorme jaap op zijn hoofd is gebleven gelukkig. Pfft!

Thijs en ik zijn nadat ik me vanmorgen gedoucht had naar het Fountain cafe gegaan om te ontbijten. De serveersters beginnen ons te kennen, wel leuk. Weten inmiddels al dat we Dutch zijn, haha. En na onze sandwiches met jam en honing en de long black voor mij en de English breakfast tea voor thijs zijn we op pad gegaan naar Martin’s Place, om dan via George Street naar Circular Quay te lopen, waar we Jos zouden ontmoeten om maar Taronga Zoo te gaan met de Ferryboat.

Nadat we nog even gekeken hadden naar de aboriginal met zijn digeridoo (voor de aardigheid een cd-tje met zijn muziek gekocht, kan leuke achtergrondmuziek zijn voor de foto’s en film, zijn we naar Wharf 2 gelopen, waar de Ferry naar de Zoo is. Jos liet via de telefoon al weten, dat het later zou worden, en dat we maar vast naar de dierentuin moesten gaan. Hij komt wel. Duss…

Bij de zoo aangekomen kaartjes gekocht. Thijs als student, da’s toch 20 dollar goedkoper. What school is he on? Nou, a Dutch school, hard to translate to English.. OK..

Leuke dierentuin, net zo warm daar als erbuiten, pffft. Na ongeveer een half uurtje lopen liet Jos weten dat hij er was en hebben we elkaar ontmoet bij de moeder en baby olifanten. Verder samen op stap…

Om 4 uur moest Jos weer op het lab zijn, dus zijn we redelijk op tijd samen weer vertrokken, wel alles gezien, gefilmd en op de plaat gezet. Met een snelle ferry, waarvan Jos nog niet wist, dat je ook daarmee mocht reizen. Afscheid bij Circular Quay. Thijs en ik zijn toen met een andere Ferry naar Manly gevaren om daar ff te kijken. Tochtje van een half uur. Wat foto’s daar gemaakt, het bewijs dat we er zijn geweest en met de volgende Ferry terug. We zijn erg moe en hongerig. Terug naar Martin’s Place Train station, om van daar terug naar Kings Cross te gaan. Het is druk in de stad, net 6 uur geweest, dus in de spits..

Besloten maar meteen te gaan eten, en daarna uitrusten, slapen.. Wat en waar we uiteindelijk gegeten hebben weten we niet meer – waarschijnlijk waren we te moe… Erna direct naar Eva’s. Effe op bed geploft om bij te komen. Na 2 uur doezelen maar effe eruit om mijn kleffe lijf te douchen. Thijs blijft slapen. En ik tank nog even de foto’s en films over naar de laptop en schrijf weer een stuk van ons verhaal.

Dadelijk misschien nog even chatten met Yvonne en dan slapen, morgen op tijd eruit voor de Blue Mountains met de trein…

Donderdag 17 februari 2011.

Zow, vanochtend vroeg ons nestje uit, want we moeten naar de Blue Mountains. Vandaag niet eten bij het Fountan cafe, maar direct naar Central Station, waar Jos zich bij ons zal voegen. Daar bestellen wij 3 tickets naar de blauwe bergen, en vervolgens moeten we elkaar zien te vinden, Jos ons, wij Jos. Nou uiteindelijk weer samen, dus op naar de treinen, dus naar de begane grond, waar de intercities te vinden zijn, van die zilverkleurige sigaren, als in een Amerikaanse film.

Nou, we moesten nog zowat een uur wachten, alvorens de trein vertrok, maar hebben op ons gemakkie eerst buiten en toen in de trein gezeten. De reis was ook nog iets van bijna twee uur naar Katoomba, waar het uitgangspunt voor BM uitstapjes is. Lekkere platte kont, hè Thijs. Jos kan zich wel vermaken in de trein en trekt gewoon zijn oogjes dicht (kan ik overigens ook).

In Katoomba maar eens nagevraagd voor de Hop on Hop off bus. Kostte nog wat extra’s maar daar krijg je een programmaboekje voor dat ook als toegangskaartje dient. Er blijken 2 oude engelse bussen voor te rijden, die bestuurd worden door vitale opa’s die veel te vertellen hebben aan hun passagiers.

We trokken ons plan en wilden het Echo Point, en de Three Sisters bekijken, dus een lekker stukje wandelen door de bergen, in de warme zon. Mooie uitzichten en wat opvallend is overal de eucalyptus lucht. Hierdoor zijn de Blue Mountains ook blauw, hè, neergeslagen uitgedampte eucalyptus olie, zelfs de grond is er vettig en blauw van.

Nou, dat was etappe 1, vervolgens bij een 2e punt (nog ff opzoeken) uitgestapt om nog wat te kunnen bekijken (watervallen? ja, maar niet zoveel, Gordon Falls) Snel klaar, dan maar een eigen route lopen over de aangegeven wegen. Pfft, dan merk je, wanneer het weer omhoog gaat, toch wel dat die 2 kerels van ons 2x jonger zijn dan ik, hmmmm. We liepen tot we niet verder konden, na een watervalletje en een poeltje, en toen terug. Dan maar weer wachten op de bus. Terug naar Leura. Vandaar namen we de trein terug naar Sydney.

In Sydney namen we afscheid van Jos bij KC, en zijn we naar het Fountain cafe gegaan, deze keer om wat zwaarder voedsel te eten: penne met pesto en grote garnalen, en wat te drinken erbij – biertje(s) voor mij, voor Thijs een milkshake.

Vervolgens weer vroeg naar bed, morgen naar Hunter Valley…

Vrijdag 18 februari 2011

Tsja, dus maar weer vroeg het nestje uit, want er moet nog een auto worden gehuurd bij Budget. Thijs en ik zijn direct naar de Coles, de plaatselijke supermarkt gelopen om daar blikjes cola en muffins te kopen voor onderweg en zo. Daarna hebben we Jos opgewacht bij Kings Cross station, waarna we doorgelopen zijn naar Budget (een paar andere autoverhuurders links laten liggen). Bij de Budget was het zo geregeld. We kregen een zwarte Toyota Corolla automaat toegewezen, die we een paar straten verderop moesten ophalen. Nou een nette auto, hoor, dus op naar Hunter Valley. Jos mocht vandaag onze driver zijn, met mij als backup. De reden: hij heeft de meeste ervaring met links verkeer, wij zijn er net, hè..

Hunter Valley is richting NewCastle, naar het noorden, dus via de Harbour Bridge, Pacific Highway waar je maximaal 110 km/uur mag. Redelijk wat grote trucks komen we tegen en zelfs enkele Australische caravans. Foto!!!

Na een ritje van 1,5 uur (158 km, hoor), kwamen we bij het plaatsje Cessnock, waar Hunter Valley begint. Vanwege het voor ons aparte straatbeeld ook hier wat foto’s en filmpjes gemaakt. 5,8 km na deze plaats is het Hunter Valley informatie centrum, hiernaar waren wij verwezen door de vriendelijke dame van Budget (die volgens ons van Franse afkomst is).

Bij het info center eerst ff verkeerd gereden, zodat we het plaatselijke vliegveld ook nog konden bekijken ( 🙂 ), en vervolgens de auto geparkeerd en bij het info center een kaart en wat foldertjes gehaald. De dame van het info center had op de kaart, die zowat alle wijnboeren van de streek erop had staan, de bekendste wijnboeren aangekruist, waar je kon proeven en kijken.

Alvorens de wijnboertjes te bekijken eerst effe gegeten in het aanpalende restaurantje, koek/muffin (Jos) en frisdrank. Dan op pad..

De eerste stop was een chocoladefabriek en wijnboer, Peterson, mooie choco producten, waarvan de helft van Belgische chocolade, gemaakt in Australia (ahum). Vervolgens naar de wijnboer. Een gezellige blonde dame, en een wat bollere oudere dame ontvingen ons enthousiast. Praatje over wijnen, proeven…. Eerst wit, dan rood. Men is gespecialiseerd in sparkling wines, a la champagne. De rode sparkling Merlot is erg lekker en interessant. Zoiets is nagenoeg niet te krijgen en ze exporteren niet. Maar ja, om al iets te kopen? Eerst nog elders gaan proeven.

Stop 2 is Tempus 2, een grote commerciële wijnboer, met erbij een kaas en delicatessenzaak, met zelfs Dutch stroopwafels, die aan de randen al aan het verkruimelen waren, dus wat mij betreft oud zijn. Geproefd, aardige wijn, met name de witte, maar niks sparkling… En toen kwamen de bussen met Japanners. Wegwezen..

Op naar de volgende.. Naam ff kwijt, maar een biologische wijnboer. Ook lekkere wijn, maar niet zodanig speciaal dat..

Next! Lindemans, ja zeker, die bekende. Aardige tent, wordt veel merchandise verkocht, promotiemateriaal, tegen aardig hoge prijzen. En men is niet erg genegen om je direct te laten proeven. Hmmm. Wel ff rondgekeken tussen die merchandise, hoor. Tot erg duren flesjes beschikbaar..

Tenslotte de laatste, Ivanhoe Wines. Ook een gezellige ontvangst door een aardige dame, en goede wijn. maar niet… je weet het. We mochten nog de wijngaard inlopen voor foto’s, als je maar niets plukt… Tof.

Dan ff een ijsje eten bij de “Gardens” Ik meen bij Otto’s. Wat te koud ijs, brokkelig en niet smeuïg, en ondanks hun enthousiaste aanprijzen als de beste van.. toch een stuk minder dan het Andersen’s ijs van de Cockle Bay.

Op naar Sydney? Neen, eerst ff langs Peterson, toch een flesje Sparkling Red halen. Koud drinken, super bij de BBQ, volgens de dames, en zeg zelf: BBQen doen ze er zowat 5 dagen per week, tegen ons 5 dagen in een jaar.

Dan terug naar Sydney, met driver Jos. Wat over de helft eerst ff stoppen bij de Mac. Kan Jos weer op gang komen, want hij begon moe te worden. Zijn onregelmatige afgelopen dagen ivm zijn kweekjes lijken hem wat te nekken.

In Sydney de auto alvast bij Budget geparkeerd. Afmelden kan pas morgen, want ze zijn al dicht. We gaan eten bij het Fountain cafe, met zijn 3-en. Weer pasta, de jongens met een milkshake en ik een biertje.

Morgen the last full Sydney day.. Hmmm.

Zaterdag 19 februari 2011.

Voor vandaag is het de bedoeling om gewoon nog wat Sydney te siteseeen, dus we beginnen met een ontbijtje bij het Fountain cafe. Jos heeft geSMSd, dat hij eerst even wil duiken met zijn maat Gus, dus gaan wij samen naar Martin’s Place met de trein, om vandaar naar Circular Quay te lopen. Daar had ik nl iets interessants voor Yvonne gezien..

Het interessants gekocht en op naar Darling Harbour en Cockle Bay. Het is warm, erg warm, rond de 30 graden, dus daar gaan we een ijsje eten van Andersen’s. En maar gelijk wat energie getankt bij de Mac.

Op naar Paddy’s Market, die vandeweek gesloten was. Deze keer istie open, dus daar even rondgestruind. Leuk voor de liefhebber. Al die T-shirtjes van Australië vind je hier voor een stuk minder.

Dan maar vast de stad weer in. Wel nog ff stilgestaan bij een man die virtuoos was op een trommel en een set gestemde watergevulde flesjes. Zie de foto’s en filmpjes.. Jos is er nog niet, dus gaan we naar Hyde Park, om daar op een bankje even te genieten van wat rust, schaduw en een briesje.

Nadat onze rescue duiker zich bij ons had gevoegd zijn we naar Sydney Tower boven de Westfield gegaan. Magnifiek uitzicht over Sydney en omstreken. Foto’s, filmpjes!! Echt de moeite waard!

Dan op weg, hmm, om nog een souvenirtje te vinden of zo, gene inspiratie, we besluiten nog wat te drinken op de Bondi Boulevard alvorens de spullen die Jos mee terug wil geven op te halen.

Bij Bondi Beach was het een echte zomerse middag, druk met strandliggers, surfers en skaters, en flaneerders over de boulevard. Bijna geen kans op een terrasje, maar toch wel. Fles water erbij, 2 milkshakes en een biertje, een Crown. En we mogen genieten van een drummer en een fluitist, gratis.

Nu eten, sushi bij de Sushi Train. Lekker, echt op zijn Japans, een aanradertje. Ook gefilmd. En hierna nog even gezocht naar een boek over Sushi in het winkelcentrum, maar dat viel niet mee..

Vervolgens op naar Edgecliff Road, Jos’ spullen, mn boeken ophalen, kilootje of 8, zijn hele handbagage koffer bomvol. Tevens nog de ebooks overgetankt op zijn laptop, kan hij weer wat uitdelen en lezen.

Vanaf Bondi Junction gaan Thijs en ik naar Eva’s voor onze laatste nacht…

Zondag 20 februari 2011.

Vroeg het bed uit, om half 8 afgesproken met Jos, want de trein naar het vliegveld rijdt niet. Niet ontbeten deze keer, doen we wel in the plane… Jos treffen we op het perron naar Central. We hadden al een ticket gekocht, enkele reis, en waren tussen de vele politiemensen door gelopen, die nog op de been waren om de laatste stappers (normaal in Kings Cross, Darlinghurst Road op de zaterdagavond/zondag morgen). Nog even de simkaart niet vergeten aan Jos te geven, en af te rekenen, met een extraatje van pa en ma (doe er iets goeds mee, jongen)

Vanaf Central lopen we naar de bus voor het vliegveld. Daar is het afscheid. 3 vette kussen voor Jos, en een brok in de keel voor mij.

We zijn goed op tijd op het vliegveld. ff zoeken naar waar we moeten zijn, maar aangezien we nu de enigen waren die hun bagage kwamen droppen had de vriendelijke meneer alle tijd. Die fles wijn mag niet in de handbagage, moet in de koffer. Dus alles ombouwen tierap open, nieuwe van de man gekregen..

Vervolgens door de douane en security checks.. No problemo, natuurlijk. En wat slenteren door de vertrekhallen en de winkeltjes. Toffe hoeden, redelijk geprijsd ook, maar toch maar niet gekocht. Thijs wilde ook niks.

We mogen boarden, hè hè. Op naar huis, verder weg van Jos…

Rond 6 uur middags Hong Kong tijd landden we in HongKong, hier moeten we nog ff wachten, de vervolgvlucht is om 5 over half 1 ’s nachts.

We internetten hier even, ’t is gratis, ik schrijf een stuk van het vakantieverhaal, we kijken en filmen ’s werelds grootste passagiersvliegtuig, een Airbus A380-800 wat een joekel, eentje van de Verenigde Arabische Emiraten (en later nog een), en we eten er Thai noedels, met koffie/thee en een smootie na.

Dadelijk, over een uurtje of 3 onze laatste etappe, een km of 9000 naar huis…

Maandag 21 februari 2011.

We zouden boarden om 10 over 12, dus we zijn op tijd naar de gate gelopen. Staan nagenoeg vooraan. Helaas blijkt de bemanning vertraging te hebben opgelopen, waardoor we pas later mogen boarden . Ga maar weeer zitten is het advies van het grondpersoneel. De meeste mensen doen dat, wij – koppige Nederlanders als we zijn – blijven waar we zijn. Uiteindelijk is het tegen half een, wanneer we ons luchtschip in mogen, nadat in de tussentijd we gelet hebben op een mannetje van het grondpersoneel, die passagiertje aan het pesten was: iedereen die wat te grote handbagage had moest die afstaan en als gewone bagage mee laten gaan. Kwalletje… We staan nog steeds vooraan en ik verga van de slaap – lange dag he… Maar eerst mag de First en de Business Class, en dan de gehandicapten en de gezinnen met kinderen. Waren er niet veel, daarna gingen wij aan boord. Lekker op tijd, kunnen we tenminste gaan zitten en – belangrijker – slapen.

De vlucht is goed – eerst wat gegeten toen gaan pitten – zeker een uurtje of 5, 6. Toen nog een filmpje of 2 gekeken – welke? Geen idee meer –dan nogmaals eten (het ontbijt en aangezien ik geen zin meer heb in oosterse verrassingen neem ik een English breakfast met roerei, worst, champignons, etc), waarna we al weer via Duitsland Nederlands luchtruim invlogen. Je ziet gelijk verlichte kassen in Groningen, maar als luciferdoosjes zo klein nog.

6:30 – Eindelijk geland op Schiphol, en zonder vertraging. De turbo stond zeker hard aan J.. Uitschepen!! En naar de wc, haha. Meteen in de file in de sluis – de Nederlandse douane doet gate controle op persoonsgegevens. Het is berekoud, dat zijn we niet meer gewend!! We trekken onze handbagage leeg: de jassen moeten over onze truien aan!! Het vriest 6 graden!!! Gisteren was het in Sydney om 8:00uur nog 30 graden Celsius!

Dan de echte persoonscontrole van de douane. Geen probleem natuurlijk. En vervolgens een enorme wandeling naar de bagagekelder. En weer wachten… Alles is er weer, en er druipt geen wijn uit de grote groene koffer van me. Mazzel, of is alles al geabsorbeerd door mijn kleren? We zien het wel. Weer door de douane. Wat aan te geven? 1 fles rode wijn? Neen, niet nodig!

We rijden met de lijnbus naar P3. Het is echt koud! Dan nog een enorme wandeling naar rij 322. Hij staat er nog, Kaatje. Spullen erin en terug naar huis. We nemen de route via Utrecht. Totaal geen files! En dat op maandagmorgen… Voorjaarsvakantie in de regio midden, lekker!

Rond 9:00uur zijn we thuis. Ik sluit mijn schat Yvonne weer in mijn armen. Daar kom je wel voor terug naar huis, hoor!